نام عملیات: والفجر 1
زمان عملیات: 1362/1/20
مدت عملیات: 6 روز
مکان عملیات: شمال‌غربی فکه در جبهه میانی
رمز عملیات: یا الله - یا الله - یا الله
تلفات دشمن: 6750 نفر کشته، زخمی و اسیر
ارگان‌های عمل‌کننده: سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی ایران
اهداف عملیات: سرکوب نیروهای دشمن و بازپس‌گیری مناطق تحت اشغال
سه ماه پس از انجام عملیات والفجر مقدماتی، عملیات والفجر 1 در منطقه شمال‌غربی فکه تا بلندی‌های حمرین طرح‌ریزی شد.
در ساعت 22 و 10 دقیقه 20 فروردین‌ماه 1362 با رمز یا الله - یا الله - یا الله حمله یگان‌های سپاه و ارتش به فرماندهی سرهنگ علی صیادشیرازی(فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش) آغاز شد.
از زمان عملیات ثامن‌الائمه که به شکست حصرآبادان انجامید، تا آغاز عملیات والفجر 1 همواره برای درهم کوبیدن خط دشمن و گرفتن فرصت عکس‌العمل از آن‌ها از تاریکی شب و ساعات استراحت نیروهای آنان بهره گرفته می‌شد، اما در این عملیات روش هجوم در پوشش آتش تهیه برای درهم کوبیدن دشمن برگزیده شد.
براین اساس عملیات با اجرای آتش انبوه توپخانه شروع شد. 60 هزار گلوله توپ بر مواضع عراقی‌ها فرو ریخت و این تا آن زمان بی‌سابقه بود. البته شمن نیز با 100 گلوله به استقبال توپ‌های ایرانی آمد.
موقعیت منطقه عملیاتی والفجر بیشتر تپه ماهور(تپه‌های کوتاه) بوده و بلندی‌های مهم آن از 180 متر تجاوز نمی‌کند و در منطقه جنوب‌شرقی کوه‌های حمرین قرار دارد.
قرارگاه خاتم‌الانبیاء عملیات را از دو محور شمالی و جنوبی به فرماندهی قرارگاه کربلا در جناح راست و قرارگاه نجف در جناح چپ پیش می‌برد. در این عملیات 8 لشگر از سپاه پاسداران و 2 لشگر، 3 تیپ و یک گردان از نیروی زمینی ارتش ایران و به عبارت دیگر 30 گردان از ارتش و 80 گردان از سپاه مشارکت داشتند. هر دو جناح کار پیشروی را تا سحرگاه فردا و تا اعلام دستور توقف به‌خوبی انجام دادند.
از صبح همان روز تا پایان ششمین روز عملیات، عراق بارها دست به پاتک زد و چندین مرتبه بلندی‌های منطقه در دست طرفین رد و بدل شد، اما نیروهای خودی توانستند اهداف به‌دست آمده را تثبیت کرده و حالت پدافند به خود بگیرند.
در پایان این عملیات تعداد 6750 تن از نیروهای دشمن کشته، زخمی و اسیر شدند و 98 دستگاه تانک و نفربر زرهی منهدم، 5 فروند چرخبال ساقط و سه واحد 550 نفری جیش الشعبی، سه گردان کماندویی و 4 گردان مکانیزه آسیب دید. هم‌چنین بخشی از بلندی‌های حمرین، چندین روستا در حاشیه رودخانه دویرج و پاسگاه مرزی پیچ انگیزه آزاد شد که در مجموع 150 کیلومتر وسعت را دربر می‌گرفت.