نصر ۷

نام عملیات: نصر 7
زمان عملیات: 1366/5/14
مکان عملیات: منطقه عمومی سردشت و روی ارتفاعات جنگلی بانی‌گدار منافقین و چهارقلو
ارگان عمل‌کننده: نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
هدف عملیات: مسدود کردن تنگه و رسیدن به رودخانه گلاس

در خردادماه سال 1366، هم‌زمان با انجام«عملیات نصر4» در محور ماووت، نیروی زمینی سپاه به«قرارگاه قدس» مأموریت داد«عملیات نصر 7» را در منطقه عمومی سردشت و روی ارتفاعات جنگلی بانی‌گدار منافقین(نام‌گذاری ارتفاع به‌وسیله سازمان رزم خودی انجام شده) و چهارقلو با هدف مسدود کردن تنگه و رسیدن به رودخانه گلاس، انجام دهد.
به این منظور، «لشگرهای 27 حضرت رسول(ص) و 7 ولی‌عصر(عج)» در نظر گرفته شدند. اما بررسی منطقه از جنبه عملیاتی روشن ساخت که این یگان‌ها برای انجام عملیات کافی نیستند و به توان بیشتری نیاز است. از این‌رو، منطقه عملیاتی محدودتر شد و ارتفاعات فرفری و کله‌قندی در جنوب ارتفاع«دوپازا» برای انجام یک تک محدودی انتخاب شدند تا زمینه برای عملیات بعدی فراهم شود.
پس از «عملیات نصر5»، لشگر 27 حضرت رسول(ص) سپاه پاسداران در خط پدافندی این عملیات مستقر شد تا به کمک«تیپ 18 الغدیر» در منطقه پدافند کند. لشگر27 حضرت رسول(ص)، سپس عملیات بر روی ارتفاع دوپازا را به قرارگاه قدس پیشنهاد کرد که با آن موافقت شد و بدین‌ترتیب، عملیات نصر 7 در دستور کار قرار گرفت.
هدف عملیات:
مهم‌ترین هدف‌های تاکتیکی این عملیات عبارت بودند از: خارج کردن منطقه عمومی سردشت از دید و تیر دشمن و در نتیجه قطع آتش مؤثر دشمن روی منطقه، ایجاد خط پدافندی مناسب در طول مرز به‌دست آوردن جای مناسب برای انجام عملیات‌های بعدی.
موقعیت منطقه:
ارتفاع دوپازا(2791 متر) به‌عنوان بلندترین ارتفاع منطقه در امتداد سلسله ارتفاعات دوپازا در 13 کیلومتری غرب سردشت در خط نوار مرزی قرار دارد. دوپازا از شمال به دو ارتفاع«اسپیدان» و«بلفت»، از جنوب به ارتفاعات«لک‌لک»، شهید زین‌الدین، «کله‌قندی» و«فرفری» محدود می‌شود و از شرق به کوه‌های«رستم آلبان» و«کانی رش» و در غرب به«دشت قلعه دیزه» و«شهر قلعه دیزه» عراق منتهی می‌شود.

وضعیت دشمن:
منطقه عملیاتی در قلمرو سپاه یکم ارتش عراق قرار داشت. در آن منطقه، « لشگر 24» و«گردان 49 زرهی» با 30 تانک و شش گردان توپخانه مستقر بودند. علاوه‌بر این، چهار گردان به‌عنوان احتیاط منطقه وظیفه داشتند از یگان‌های در خط پشتیبانی کنند.
به دلیل اهمیت ارتفاعات دوپازا و نقش آن در تسلط بر منطقه، دور تا دور ارتفاعات، کانالی به عرض 50 سانتی‌متر و به ارتفاع دو متر حفر شده بود. افزون بر این، استفاده از استحکامات شامل سیم خاردار، مین و برخی مواضع دیگر، خط پدافندی دشمن را بیشتر تقویت کرده بود. به‌ویژه پس از عملیات نصر 5 که حساسیت بیشتر دشمن را درپی داشت، لشگر 24 تلاش می‌کرد از تحرکات خودی در این محور و هدف‌های آن آگاهی یابد، از این‌رو نسبت به تک خودی حساسیت داشت و به همین دلیل خط دشمن با دو گروهان و جابه‌جایی تیپ 18 و تیپ 114 و برخی اقدامات دیگر، تقویت شد.
طرح مانور:
طرح‌ریزی عملیات همراه با اقدامات اولیه به‌رغم دشواری‌های آن، به‌ویژه تسلط و اشراف دشمن بر تحرکات نیروهای خودی، نتیجه گرفت. عملیات در دو مرحله طرح‌ریزی شد، به این شکل که در مرحله اول، تصرف ارتفاعات مهم دوپازا و یال‌های آن، تپه شاهمرادی و تصرف یال ارتفاعات بلفت(خودی) مورد تأکید قرار گرفت. هم‌چنین تصرف ارتفاع بلفت(عراق) برای مرحله دوم درنظر گرفته شد. با توجه به اهمیت عملیات در مرحله اول، لشگر 31 عاشورا، لشگر 27 محمدرسول‌الله(ص) و تیپ 18 الغدیر تأمین اهداف عملیات را در این مرحله به‌عهده داشتند و برای مرحله دوم تیپ 29 نبی‌اکرم(ص) درنظر گرفته شد.
سازمان رزم:
نیروی زمینی سپاه انجام عملیات نصر 7 را به‌عهده داشت. برای این منظور به قرارگاه قدس مأموریت داده شد که به آماده‌سازی و انجام عملیات اقدام کند. از این رو، لشگرهای 31 عاشورا و 27 حضرت رسول(ص) و نیز تیپ‌های 29 نبی‌اکرم(ص) و 18 الغدیر به قرارگاه قدس واگذار شدند.
یگان‌های عمل‌کننده در این عملیات عبارت بود از: لشگر 27 حضرت رسول( ص) با پنج گردان، لشگر 31 عاشورا با سه گردان، تیپ 18 الغدیر با سه گردان و تیپ 29 نبی‌اکرم(ص) با سه گردان. مهندسی، توپخانه دفاع ضدهوایی، هوانیروز، بهداری و برخی دیگر از واحدهای پشتیبانی‌کننده نیز در سازمان عملیاتی لحاظ شده بودند.

شرح عملیات:
در ساعت 2:30 بامداد روز 14 مرداد 1366 بامداد، عملیات نصر 7 آغاز شد و تا صبح، سلسله ارتفاعات دوپازا، یال ارتفاع بلفت، ارتفاع صخره‌ و یال ارتفاع دوپازا به‌تصرف نیروهای خودی درآمد. دشمن با مشاهده عزم رزمندگان، پس از کمی مقاومت، اقدام به عقب‌نشینی کرد، تنها در دو نقطه دشمن مقاومت بیشتری از خود نشان داد که درهم شکسته شد که این دو منطقه عبارت‌ بودند از: ارتفاع پشت قله اصلی در محدوده لشگر 27 حضرت رسول(ص) و چهارمین ارتفاع واقع در منتهی‌الیه شمالی دوپازا در محور لشگر 31 عاشورا.
مسأله قابل ملاحظه در این عملیات تلفات بسیار اندک نیروهای خودی در حین حمله به دشمن بود. به‌گونه‌ای که لشگر 27 حضرت رسول(ص) تا صبح عملیات، تنها یک شهید داشت. این مسأله نشان‌دهنده غافلگیر شدن دشمن بود. از حدود ساعت 10 صبح، دشمن در چند محور اقدام به پاتک کرد که سرکوب شد. در این میان، آتش و تعرض دشمن به جناح چپ بیشتر جلب توجه می‌کرد، از این‌رو فرمانده قرارگاه قدس به تیپ 33 المهدی دستور داد وارد منطقه شده و در کنار تیپ 18 الغدیر قرار گیرد.
براساس طرح مانور، تیپ 29 نبی‌اکرم(ص) در شب دوم، مرحله دوم عملیات را به‌منظور تصرف ارتفاع بلفت آغاز کرد و در همان ساعات نخست درگیری موفق شد قله اصلی این ارتفاع را آزاد کند. پس از این، جنگ برای تصرف سایر مواضع دشمن در ارتفاع ادامه یافت و با کمک آتش پشتیبانی، پیشروی‌های بعدی صورت گرفت و تا صبح، ارتفاع بلفت به‌طورکامل تصرف شد.
صبح روز اول و روزهای بعد(تا 23 مرداد 1366) دشمن 10 بار به ارتفاع بلفت حمله کرد اما تمام آن‌ها با مقاومت رزمندگان اسلام، درهم شکسته شد و منطقه تصرف شده تثبیت شد.
نتایج:
در این عملیات تمام هدف‌های موردنظر تصرف شد و دشمن پس از 9 روز تلاش و حمله به مواضع تصرف شده، نتوانست موفقیتی به‌دست آورد. در این عملیات 250 تن از نیروی دشمن به اسارت درآمدند و براساس اطلاعات به‌دست آمده، تمامی یگان‌های دشمن که در منطقه حضور داشتند، 50 تا 60 درصد متحمل تلفات شده بودند. در سه روز نخست عملیات(14 تا 16 مرداد 1366) از نیروهای خودی، 733 تن مجروح و 175 تن به شهادت رسیدند.